Tradycyjne Święto Rękawki obchodzone jest od wieków trzeciego dnia Wielkanocy. Pod Kopcem Krakusa można zobaczyć jak wyglądało życie, rzemiosło, uzbrojenie i stroje we wczesnośredniowiecznych osadach. Można spróbować potraw gotowanych według przepisów naszych przodków i zobaczyć jak wyglądały średniowieczne potyczki zbrojne. Uzupełnieniem jest możliwość poznania historii Kopca Krakusa, państwa Wiślan i Polan.
Tradycyjne Święto Rękawki przygotowywane jest przy udziale archeologów, etnografów i historyków. Zapewnia to wysoki poziom merytoryczny wydarzenia, które nasycone jest bogatą treścią edukacyjną. Dotyczy ona bardzo ważnego okresu w dziejach Polski jakim jest wczesne średniowiecze. W obecnym systemie nauczania poświęca się mu zdecydowanie mniej miejsca niż na to zasługuje. Jest to w zasadzie najważniejszy okres w historii Polski. Wtedy dochodzi do przybycia na jej ziemie plemion słowiańskich (przodków Polaków), rozwoju ich kultury w okresie plemiennym, a wreszcie wykształcenia się struktury państwowej i wejścia do kręgu kultury zachodnioeuropejskiej.
Program Rękawki zapewnia żywy kontakt z kulturą i historią wczesnego średniowiecza. Przy tym organizatorzy starają się przedstawić historię zachodniej Małopolski w szerszym kontekście środkowoeuropejskim. Wiele uwagi kładzie się na okres przedchrześcijański – istnienia Państwa Wiślan i jego kontaktów z Wielkimi Morawami i Państwem Franków, a także okres wczesnopiastowski, kiedy to Kraków włączony został w sieć powiązań politycznych, gospodarczych i kulturalnych z terenami Czech, Niemiec, Rusi, Węgier, Italii i Skandynawii. Poza prezentacją historii politycznej bardzo dużą uwagę zwraca się na zapoznanie gości Rękawki z zagadnieniami społecznymi, obyczajowymi i obrzędowymi.
W tym roku tematem są "Nieludzie i ludzie", czyli wszelkiego rodzaju stworzenia i demony słowiańskie, które nie są bóstwami, ale też nie są ludźmi. Tegoroczna Rękawka pełna będzie strzyg, czortów, południc, rusałek, borowych, wąpierzy, beboków, utopców itp.
KALENDARZ
1 z 22
